εφέτειος

ἐφέτειος, -ον (Α)

πάπ.

1. αυτός που γίνεται μέσα στο τρέχον έτος

2. (για ζώα) αυτός που έχει ηλικία ενός έτους, ο χρονιάρικος.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ἐφέτος + κατάλ. -ειος, κατά τα έτειος, επέτειος].